آزمون های خوردگی

پیش از اینکه در مورد آزمون های خوردگی صحبت کنیم باید ابتدا ببینیم که خوردگی چیست. خوردگی یک فرایند الکتروشیمیایی است که شامل واکنش­‌های اکسیداسیون و کاهش می باشد. با وقوع خوردگی، الکترون­‌ها توسط فلز آزاد می شوند و توسط عوامل اکسید کننده مصرف می شوند. این سبب می شود که در واکنش خوردگی یک جریان الکتریکی وجود داشته باشد که می‌­توان آن را به صورت الکترونیکی اندازه گیری و کنترل کرد.

بنابراین، می توان از روش­‌های تجربی الکتروشیمیایی برای توصیف خواص خوردگی فلزات و اجزای فلزی در ترکیب با محلول های مختلف الکترولیت استفاده کرد. شرکت نفتان پایش قادر است توسط دستگاه های پتانسیواستات پیشرفته و سل های سه الکترودی آزمون های الکتروشیمیایی خوردگی اعم از آزمون های جریان ثابت، پتانسیل ثابت، تافل، پلاریزاسیون دینامیکی، ولتامتری چرخه ای، امپدانس الکتریکی و … را انجام دهد.

پیش بینی و تشخیص ترک خوردگی ناشی از خوردگی تنشی دشوار است. عدم تشخیص می‌­تواند منجر به شکست فاجعه بار و اغلب بدون هشدار قبلی شود. قطعا تعیین مقاومت و حساسیت فلزات و آلیاژها در برابر ترک خوردگی، پیش از قرارگیری در سرویس به انتخاب آلیاژ مناسب و پیش گیری از وقوع حوادث کمک شایانی می نماید. همچنین از هزینه های بالای صنعتی و خطرات ایمنی جلوگیری می کند.

آزمون های خوردگی توام با تنش شامل مواردی می باشد که محیط تست گاز ترش(H₂S) است: آزمون SCC مطابق با استاندارد NACE TM0177 و آزمون HIC و تفسیر نتایج آن مطابق با استاندارد NACE TM0284

آزمایش نمک پاشی (یا تست مه نمک) روشی استاندارد برای بررسی مقاومت در برابر خوردگی مواد و پوشش­های سطحی می باشد. معمولاً مواد مورد آزمایش فلزاتی هستند که دارای پوشش و یا رنگ می باشند. به کمک آزمون پاشش مه نمکی می توان مقاومت پوشش ها را در برابر محیط نمکی سنجید.

در این آزمون ظاهر محصولات خوردگی (زنگ زدگی یا سایر اکسیدها) پس از یک دوره زمانی از پیش تعیین شده ارزیابی می شود. مدت زمان آزمایش بستگی به مقاومت خوردگی پوشش دارد. به طور کلی ، هرچه پوشش در برابر خوردگی مقاوم تر باشد، مدت زمان آزمون قبل از ظاهر شدن محصولات خوردگی یا زنگ زدگی طولانی تر است.

استانداردهای متفاوتی برای آزمون پاشش مه نمکی وجود دارند از جمله : ASTM B117 که در سال 1939 منتشر شد و استانداردهای ISO 9227 ، JIS Z 2371 و ASTM G85.